Najlepsze rzeczy nie przychodzą do tych, którzy czekają.

• Czasami potencjał nie jest dostrzegany.
• Entuzjazm nie wystarcza.
• A najlepsze rzeczy nie przychodzą do tych, którzy czekają.

Gdy miałam 18 lat, ubiegałam się o staż w dziale HR jednego z największych banków w Polsce. Ten kto szukał swojej pierwszej pracy warunkującej wejście do zawodu, ten wie - stawka była wysoka. Poszczęściło mi się, dyrektorka działu HR zaakceptowała mój staż ustalając datę rozpoczęcia współpracy na za 2 tygodnie.

“Za 2 tygodnie będę stażystką w dziale HR!” - nie mogłam otrząsnąć się z radości. 

2 tygodnie minęły, a obiecany telefon nie zadzwonił. W końcu zebrałam się w sobie i wykonałam połączenie:

- Dzień dobry, dzwonię ponieważ na dniach miałam rozpocząć u Państwa staż w dziale HR, niestety nikt jeszcze się ze mną nie skontaktował.\

*Cisza w słuchawce*

- Aaa, to już nieaktualne, przyszła inna stażystka. - Rozumiem, nic nie szkodzi, w takim razie przepraszam za to że panią niepokoję. Do usłyszenia.

❌ “Przepraszam”? “Rozumiem?”, “Nic nie szkodzi?”

Dziś zareagowałabym zgoła inaczej. Chwila, chwila. Dziś jestem traktowana zgoła inaczej.

Dlatego gdy dziś widzę studentów, widzę w nich siebie. Wciąż mam w sobie ogrom współczucia wobec siebie z tamtych lat, czuję bezradność i bezsilność, którą wówczas czułam. Ta motywacja popycha mnie do tego, by przekazać im jak najwięcej - by byli o krok dalej niż ja na początku swojej drogi.

Uniwersytet Śląski w Katowicach , dziękuję za zaproszenie, a studentom za aktywne uczestnictwo (psst…które mnie samej na wykładach nie zawsze się zdarzało). Do następnego razu!

…………

🔔 Interesują Cię treści na temat rekrutacji i HR? Kliknij “zaobserwuj” na moim profilu  i dodaj mnie do swojej sieci.

🤝 Chcesz zaprosić mnie do wypowiedzi eksperckiej, wywiadu, webinaru albo swojego podcastu? Napisz na [email protected]

🩵 Pamiętaj, że znajdziesz mnie również na moim Instagramie: hrismatic.